Onze-Lieve-Vrouwekerk

De kerk van Gistel wordt voor het eerst vermeld in een pauselijke bul uit 988. De huidige neogotische kerk, die gebouwd werd naar de plannen van architect Pierre François Buyck, werd ingewijd in 1867. In de 20ste eeuw werden verschillende verbouwingen uitgevoerd.

De kerk bezit een fraaie Godelievebeuk, waar talrijke kunstwerken herinneren aan de Gistelse heilige. Het barokaltaar (ca. 1700), waarin zich een schilderij met de wurging van Godelieve bevindt, is toegewijd aan haar. In de vier nissen, gerealiseerd door de wederopbouwarchitect Theo Raison na de Eerste Wereldoorlog, zie je de twee schrijnen met de relieken van Godelieve (ca. 1820 en 1913), haar praalgraf en een waterput. In deze beuk hangen ook zeven mirakelschilderijen (18de eeuw) en de glasramen in neorenaissancestijl (1928-1930) van Hendrik Coppejans stellen taferelen uit het leven van de heilige voor.

Rond de kerk staan enkele kapelletjes met taferelen uit het leven van Godelieve. In het stadspark bemerk je naast een aantal merkwaardige grafmonumenten een bronzen maquette van de oude kruiskerk en het vroegere kasteel. Vermeldenswaard is ook het standbeeld van geneesheer en dichter Eugeen van Oye, die zijn laatste levensjaren doorbracht in Gistel. Hij is vooral bekend als leerling van Guido Gezelle. Voor zijn gedramatiseerde legende Godelieve van Gistel (1910) ontving van Oye in 1924 de Staatsprijs voor Vlaamse toneelletterkunde.